„Ми фали“

Ми фалат утра кои мирисаат на свежи бакнежи и топли прегратки.
Утра преспани во чаршави од љубов и нежности.
Утра во кои се будам со него во мислите, утра кои ги дочекувам со радост затоа што реалноста е конечно подобра од соништата. Ми фалат утра кога првото нешто што ќе го чујам е неговиот глас и првото нешто што ќе ми го направи денот посебен е пораката во која пишува дека ме чека со топло кафе и безброј бакнежи.
Ми фали сето она кое сум јас кога сум со него. Тој скриен дел во мене кој само тој знае да го контролира. Ми фали таа возбуда, тој адреналин, тие забрзани чукања на срцето кога ќе го видам како оддалеку доаѓа накај мене и ме заробува во неговите силни дланки.
Ми фалат неговите допири кои ми ја зовриваат крвта, неговите бакнежи кои ми го растреперуваат телото. Ми фали тој тивок шепот на увото кога ќе ми каже „те сакам“
Ми фали таа негова лудничавост, тој негов палав дух кога ќе ме подигне и ќе ме заврти во круг како дете, ми фали кога ќе ми викне малечка и ќе ми ја разбушави совршено наместената коса. Кога ќе зборува бесмислено и ја запее мојата омилена песна која не ја поднесува само да ме насмее.
Ми фали кога ќе изиграва мачо велејќи дека за мене би ги истепал сите мангупи во градот, кога ќе ме зграбчи и ќе извика „моја си“.
Ми фали кога ми се смее дека не можам да го бакнам без да се поткренам на прсти,
кога ми дозволува да ги газам неговите нови патики само да го достигнам.
Ми фали кога ми се смее што плачам на романтични филмови и ме убедува дека ние сме по убави од сите нив заедно.
Ми фали кога ќе му љубомори на моите другарки што повеќе време поминуваат со мене од него. Ми фали неговиот мирис на мојата јакна, неговиот глас кога ќе го изговори моето име, неговите очи кои не гледаат никого околу себе кога сум до него..
Ми фали тој, овде, сега, до мене, засекогаш!