„Чекорев по пат од трња и рози,
одев онаму од каде и ѓаволот бега..
Барав сонце во тмурно небо,
барав капка во зрно песок.
Ех љубов...
каква дрога си ти?
Правиш злато од парче камен,
правиш душа од парче месо..
Што си ти?
Ми стави превез врз очите и ме натера да гледам,
ми ги пресече крилјата и ме направи да летам..
Срцево како залог ми го зеде и должник ме направи да ти бидам.
Каде и да одам мој сопатник си ти,
мој господар, моја судбина..
Зарем од тебе човек може да бега?“
No comments:
Post a Comment