„Во погрешно време“

Зошто ја оставив?- Затоа што се плашев дека ќе ја засакам, секој пат кога ќе ме погледнеше со тие нејзини сафирни очи како да ми ја разголуваше душата, зборував нешта за кои не бев свесен.. Јас за прв пат некому ги кажав тие проклети два збора гледајќи го право во очи,
за прв пат почувствував како да ми излетуваа од душата.. тоа ме исплаши.
Ме исплаши љубовта.. Јас не бев спремен да сакам никоја, а посебно не неа.. таа заслужуваше чиста и искрена љубов, а јас можев само да ја повредам...
Толку мила и невина, зарем би можел волкот да се вљуби во јагнето.. Немав срце да дозволам да се уништи покрај мене, не можев да и ја дарам љубовта која таја ја заслужува.. И затоа избегав, како кукавица.. Без збор ја оставив додека таа рушеше планини да биде со мене,
и покрај зборовите на другите ја прегазуваше и својата гордост и ми веруваше мене.
Ме сакаше толку наивно и чисто, а јас го згазив тоа нејзино срце од кристал за да ги соберам камењата.
А сега.., што сега.. Би ги заменил сите ноќи без број кои сум ги поминал покрај други за една со неа, барем уште еднаш да ги видам тие сафирни очи за последен пат.. Да и кажам дека ја сакам а потоа ќе продолжам пак да бидам кукавица, и пак ќе заминам..
За мене секогаш ќе е доцна за нова шанса, можеби љубовта дојде во погрешно време..
Ама барем овој пат постоеше.