„За љубов се потребни двајца“

Изгрејсонцето осветли две лица во собата...
два грешници што бараа утеха..
ти бараше љубов, а јас спас..
Во моите очи сеуште размачканата маскара од сношти и цигарата со црвен отисок.
Твоето тело покрај моето.. на местото каде што синоќа те заробив..
Не боли тишината, болат зборовите кои не можат да бидат кажани...
не чекај, нема да ги слушнеш од мене..
И двата сме виновни.
На чаршавот ке спијат нашите гревови, а веќе утре ќе биде некогаш.
Веќе е време... оди си... пред утрото да не засрами...
твојот допир веќе ме скаменува, повеќе не чувствувам топлина..
Повлекувам дим да заборавам.. а ти очекуваш..
од тебе не барав љубов, само заборав..
во твоите бакнежи барав лек за солзите..
не ме сакај, не можам да ти возвратам..
ох драг мој..
телово кое ноќва гореше, не ти припаѓа тебе...
на усниве кои ги милуваше, потпишани се туѓи бакнежи..
не можам да го отворам срцево и да те пуштам, внатре веќе живее друг...
нема потреба од зборови, за љубов се потребни двајца.

http://www.youtube.com/watch?v=fW_4V10LTvM