„Несвесно имаше се, а свесно избра ништо.“

И се оствари сонот кој толку го посакуваше. Да го пронајде совршениот за неа...

тој не беше како другите, беше приказна за себе... луда глава која сакаше да живее со полна пареа. 

Имаше маани и многу грешки зад себе... беше го одбрал погрешниот пат, но и покрај сите падови продолжуваше.

Кога ја пронајде неа помисли дека може за миг да застани и да се смири.. но не за долго..

А таа се надеваше, се надеваше дека ке го промени и ке го направи човек... 

тој обиваше, велеше дека не е за неа, дека не можи да и го пружи она кое таа го заслужува..

дека таа е премногу чиста за да биде извалкана од неговата дамка на „опасниот мангуп“  

но таа не се плашеше да биде осудувана, за неа тој беше совршениот.

Го сакаше со сите оние нешта поради кои другите го мразеа..

Го сакаше и го чекаше... 

А тој ја повредуваше, 

ја земаше па ја оставаше...

ја сакаше па ја мразеше.. но не се откажуваше од неа.. ни таа од него...

се сакаа на чуден начин... 

понекогаш остануваа разделени со месеци, но пак се враќаа еден на друг.

Неа никој друг не можеше да ја расплачи и да ја повреди колку тој... 

тој беше нејзината среќа, нејзината тага... нејзината слатка болка...

а него никоја не можеше да го направи да ги заборави сите свои маани, 

за миг да се почувствува како ангел.. 

таа беше неговата слабост...бегство од реалноста..

Но не можеше да запри, да се откажи од своите идеи..  и да остани само со неа..

имаше его кое сакаше да го храни со многу други..

Несвесно имаше се, а свесно избра ништо.