„Погледни што направи“

Се сеќаваш ли на малата девојка на аголот од уличката, која те чекаше во доцните часови со немир и копнеж.. се сеќаваш ли на нејзиниот невин поглед и весел глас кој секогаш те засмеваше.. Се сеќаваш ли на нејзината прегратка која беше твое засолниште додека ти се враќаше од илјадндиците кои те извисиле..
Ја паметиш ли нејзината мила насмевка кога од далеку ќе те видеше како доаѓаш ..
го паметиш ли вкусот на нејзините бакнежи? Тоа беше вкусот на љубовта..
Ти беше причината за нејзината среќа, причината поради која таа не гледаше никого пред себе.. причината поради која остануваше будна во ноќта чекајки да заѕвони телефонот и да го чуе твојот глас додека ти ги валкаше рацете со оние кои не вредат..
Причината поради која заспиваше на мокра перница а утрото кога ке те видеше забораваше на се и повторно ти се враќаше.
Твојата малечка..  ја научи искрено да сака.. а ти не ни имаше појма што е љубов..
таа ти даде се, ти го предаде срцето на дланка..
ти даде се што имаше во него, љубов, утеха,надеж, соништа..
А што и даде ти?
Што и остави ти освен што и го врати срцето раскинато на илјада парчиња?
што направи за неа освен што и ја распара душата, и и ги уништи соништата..?
Погледни ја сега...
твојата малечка...
Во нејзините очи ја нема невиноста, сега гори бесот и омразата..
го нема веќе тој милозвучен глас, горчината ја опила..
во нејзината душа се закотвил студот..
веќе љубовта за неа е непозната емоција..
Веќе ништо не може да продре до нејзиното срце,
стана нескршлива.
Погледни во што ја претвори, ја направи како тебе...
твоја копија..
но многу по сурова!