Од таа ноќ не ми остана ништо.. само еден куп прашања, разлетани мисли, горки солзи, и болка.. толку болка. Највеќе ме боли тоа што не можам да најдам лек за нив, ме боли неспокојот, ме болат зборовите што останаа некажани. И сеуште се обидувам да најдам причина, да најдам барем еден знак кој сведочеше за нашта разделба, еден збор позади кој се криеше тоа 'збогум', но залудно. Да знаев дека тоа беше нашата последна ноќ ќе те гушнев посилно, ќе се стуткав во твоите прегратки се додека не го градиве не се наполнеа со твојот мирис, ќе те бакнував се додека усниве не го добиеа твојот вкус.. ќе гледав во твоите очи се додека не потонев во нивното синило.. ќе танцувавме на нашата песна се додека не заспиевме.
И утрото кога ќе се разбудев ќе плачев толку силно се додека да исфрлам се, се што ќе ме потсеќа на тебе.. Така помалку ќе болеше, одколку вака да живеам во надеж дека ќе се појавиш повторно, дека ќе се вратиш со одговор.. со утеха.. И не ме боли разделбата, ме боли тоа што никогаш не беше кажана.
И после се секоја приказна заслужува крај, а на оваа нашата и фали последната страница.. можеби е знак дека сеуште можеме да напишеме среќна завршница....
No comments:
Post a Comment