„Посветено на една љубов“

И наеднаш како да се будиш, како да се враќаш назад во реалноста, како се изминато да било само сон а ти да си бил заробен во него.
Наеднаш ја нема таа топлина, го нема тој жар, покрај тебе веќе ја нема таа личност,
и тогаш се случува тој мрак, таа самотија, студенило..
Се е по далечно одколку што некогаш било, се е само сеќавање,
а во градите уште чувствуваш тапа болка, како да недостига дел од тебе.
И потоа повторно се обидуваш да се вратиш назад,
да продолжиш од каде што застана, но сфаќаш дека нема почеток, нема ни крај..
И тогаш ти е јасно, во животот некои работи не се случуваат по втор пат,
сфаќаш дека љубовта доаѓа многу пати, но онаа вистинската - само еднаш!